Schoenmaker in hart en nieren

Maandelijks leggen we dezelfde 5 vragen voor aan een ondernemer. Om zo de mens achter de ondernemer te leren kennen. We ontmoeten Jacques Van Steenberghe in zijn schoenmakerij Tip-Top in de Stationsstraat voor een babbel over zijn zaak, die dit jaar 36 kaarsjes uitblaast!

Waarom koos je voor een leven als zelfstandige?

“Ja, hoe begin je daarmee? Dat was nog in de goeie tijd. Ondanks ik een geboren en getogen Ninovieter ben, wilde ik mijn zaak eerst in Zottegem beginnen. Ook in de Stationsstraat trouwens, maar dat plan ging uiteindelijk niet door. Op 8 oktober, nu 36 jaar geleden, opende de winkel hier in Ninove. Mijn klanten vragen me vaak hoe lang ik nog voortdoe. Dan grap ik altijd dat ik het doe voor mijn zondagsgeld, om nog af en toe op reis te kunnen gaan.”

Wat is het eerste dat je doet als je de zaak opent? En als afsluiter?

“Als eerste zet ik altijd de radio aan, vul ik mijn lijmpot en drink ik nog een tas koffie. Daarna pas doe ik de deur open. Tegen 19 uur sluit ik de zaak terug af en zit mijn dag erop. Vroeger was ik vaak nog veel later aan het werk, tot in de late uurtjes. Mijn vrouw kwam dan nog slaapwel zeggen in de winkel. Zelfs de handelaar aan de overkant van de straat zwaaide mij een goeie nacht toe.”

Vertel ons wat meer over jouw klanten.

“Mijn klanten veranderen met de mode mee. Een tijd terug waren hoge fijne hielen in de mode, maar als je daarmee heel de dag rondloopt, moet je ze iedere twee weken repareren. De jeugd zie ik iets minder in mijn winkel. En áls ze binnenkomen, vragen ze vooral om hun sneakers te kuisen. Ik wijs hen dan de plank met schoenblink, maar ze weten vaak niet meer wat dat is (lacht). Ach, de tijden veranderen. Vroeger waren er negen schoenmakers in Ninove, nu ben ik nog één van de weinigen.”

Wat is jouw grootste talent?

“Ik repareer niet alleen schoenen, maar ook handtassen en laarzen. Een nieuwe rits in een lederen kledingstuk kan ik ook voor je fiksen. Het is een echte stiel, dat kan niet iedereen. Schoenen maken is mijn hoofdactiviteit, dat doe ik alle dagen. Maandag is voorbehouden om te werken aan alle handtassen die in de loop van de week zijn binnengebracht. Ik noem het mijn 'vrouwenmiserie' (lacht).”

Wat maakt je dag goed?

“Ik doe het nog altijd heel graag en mijn dag is goed als ik kan babbelen en lachen met mijn klanten. In 36 jaar zie je wel wat volk komen en gaan, het is fijn om te zien hoe sommige kinderen die vroeger in mijn winkel kwamen, nu als volwassenen met hun kinderen over de vloer komen.”